مرده بودم زنده شدم

مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم دیـــده سیــر است مــــرا جـان دلیـر است مـــرا زهـــره شیــر است مــرا زهــره تـابنــــده شدم گفت که دیــوانـه نه​ای لایق این خـانـــه نــــــه​ای  رفتـم دیـوانه شدم سلسله بنـــدنــــــــده شدم گفت که سرمست نه​ای رو که از این دست نه​ای در هــوس بــال و پـــرش بی ​پــر و پرکنده شدم رفتم و سرمست شدم وز طرب آکنده شــــــدم گفت که تو کشته نه​ای در طــــرب آغشته نه​ای پیش رخ زنــــده کنش کشته و افکنــــــده شدم گفت که تــــو زیرککی مست خیــالی و شکــی گـــول شدم هـول شدم وز همه بـرکنـده شدم گفت که تو شمع شدی قبلـه ایــــن جمع شدی جمــع نیــــم شمع نیـــــم دود پـراکنــده شـدم گفت که شیخــی و سری پیش رو و راهبـــــری شیخ نیــــــم پیش نیـــم امر تو را بنــــده شدم گفت که با بـــــال و پــــری من پـر و بـالت ندهم گفت مــــــرا دولت نــــــو راه مـرو رنجـــه مشو زانک من از لطف و کـــرم سـوی تــو آینده شدم گفت مـــرا عشق کهن از بــــر مـا نقــــــل مکن گفتـــــم آری نکنم ساکن و بــاشنـــــده شــدم چشمــــه خورشید تــــویی سایه گه بیـــد منم چونک زدی بر سر من پست و گــــدازنـده شدم  تــابش جــان یافت دلم وا شد و بشکافت دلـــم اطلس نــو بافت دلــــم دشمن این ژنـــده شدم صــورت جــان وقت سحــر لاف همی​زد ز بطـــر بنـــده و خربنــده بــــدم شـــاه و خداونده شدم شکـــــــر کنـــد کاغـــذ تو از شکر بــی​حـــد تو  کآمــد او در بــر من بـــا وی مـــاننـــده شـــدم شکر کنــــد خــاک دژم از فلک و چــرخ به خــم کز نظـــر وگـــردش او نـــو ر پـــذیــرنـــده شدم شکــر کنــد چــــرخ فلک از ملک و ملک و ملک کــز کــرم و بخشش او روشن بخشنــــده شدم شکــر کند عــارف حـــــق کز همه بردیم سبق  بـر زبـر هفت طبــق اختـــر رخشنــــــده شدم زهـــره بـدم مــاه شدم چرخ دو صد تــاه شدم یـوسف بـــودم ز کنــــون یوسف زاینــــده شدم از تــوام ای شهــره قمـــر در من و در خود بنگر کز اثـــر خنــده تـــو گلشن خنــــدنــــــده شدم باش چو شطرنج روان خامش و خود جمله زبان کز رخ آن شــاه جهـــان فـــرخ و فـرخنده شدم