دعائی از نهج البلاغه

وَ مِنْ دُعاء کانَ یَدْعُو بِهِ عَلَیْهِ السَّلامُ کَثیراً
از دعاهاى آن حضرت است که زیاد مى خواند

الْحَمْدُلِلّهِ الَّذى لَمْ یُصْبِحْ بى مَیِّتاً وَ لا سَقیماً، وَ لا مَضْرُوباً عَلى
سپاس خداى را که مرده و بیمار به عرصه روزم درنیاورده، و بدى و بیمارى بر
عُرُوقى بِسُوء، وَ لا مَأْخُوذاً بِاَسْوَأِ عَمَلى، وَ لا مَقْطُوعاً دابِرى،
رگهایم زده نشده، و به بدترین کردارم گرفتار نگشته ام، نه نسلم بریده شده،

وَ لا مُرْتَدّاً عَنْ دینى، وَ لا مُنْکِراً لِرَبّى، وَ لا مُسْتَوْحِشاً مِنْ ایمانى،
نه از دین برگشته ام، نه منکر پروردگارم هستم، نه از ایمانم دل نگرانم،
وَ لا مُلْتَبِساً عَقْلى، وَ لا مُعَذَّباً بِعَذابِ الاُْمَمِ مِنْ قَبْلى. اَصْبَحْتُ
نه عقلم دچار سرگردانى است، و نه به عذاب امم گذشته گرفتار گشته ام. صبح کردم در حالى که
عَبْداً مَمْلُوکاً ظالِماً لِنَفْسى، لَکَ الْحُجَّةُ عَلَىَّ وَ لا حُجَّةَ لى،
بنده اى در اختیار مولایم و بر نفس خویش ستمکارم، تو را بر من حجّت است و مرا بر تو حجّت نیست،
وَ لا اَسْتَطیعُ اَنْ آخُذَ اِلاّ ما اَعْطَیْتَنى، وَلا اَتَّقِىَ اِلاّ ما وَقَیْتَنى.
جز آنچه عطا کنى قدرت گرفتن ندارم، و توان حفظ خود را ندارم مگر تو مرا حفظ کنى.
اللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ اَنْ اَفْتَقِرَ فى غِناکَ، اَوْ اَضِلَّ فى هُداکَ،
الهى، به تو پناه مى برم از اینکه در بى نیازى تو فقیر شوم، یا در هدایتت گمراه گردم،
اَوْ اُضامَ فى سُلْطانِکَ، اَوْ اُضْطَهَـدَ وَ الاَْمْـرُ لَـکَ.
یا در سلطنتت مورد ستم واقع شوم، یا به خوارى نشینم و حال اینکه امر به دست توست.
اللّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسى اَوَّلَ کَریمَة تَنْتَزِعُها مِنْ کَرائِمى، وَ اَوَّلَ
بار خدایا، جانم را اوّل عضو باارزشى از اعضاى باارزشم قرار ده که از من مى ستانى، و نخستین
وَدیعَة تَرْتَجِعُها مِنْ وَدائِع  ِ نِعَمِکَ عِنْدى.
ودیعـه از ودایـع نعمتت بر من که بـاز مى گـردانى.
اللّهُمَّ اِنّا نَعُوذُ بِکَ اَنْ نَذْهَبَ عَنْ قَوْلِکَ، اَوْ نُفْتَتَنَ عَنْ دینِکَ،
خداوندا، به توپناه مى بریم ازاینکه از گفته تو بیرون رویم، یا از دینت روگردانده به گمراهى افتیم،
اَوْ تَتایَعَ بِنا اَهْواؤُنا دُونَ الْهُدَى الَّذى جاءَ مِنْ عِنْدِکَ.

یا پیش از هدایتـى که از جانب تو آمـده هواها و هوسـها به ما دسـت یابد.