یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذَّاکِرِینَ، وَ یَا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشَّاکِرِینَ، وَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاةٌ لِلْمُطِیعِینَ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِکْرِکَ عَنْ کُلِّ ذِکْرٍ، وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُکْرِکَ عَنْ کُلِّ شُکْرٍ، وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِکَ عَنْ کُلِّ طَاعَةٍ. فَإِنْ قَدَّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَةٍ لَا تُدْرِکُنَا فِیهِ تَبِعَةٌ، وَ لَا تَلْحَقُنَا فِیهِ سَأْمَةٌ، حَتَّى یَنْصَرِفَ عَنَّا کُتَّابُ السَّیِّئَاتِ بِصَحِیفَةٍ خَالِیَةٍ مِنْ ذِکْرِ سَیِّئَاتِنَا، وَ یَتَوَلَّى کُتَّابُ الْحَسَنَاتِ عَنَّا مَسْرُورِینَ بِمَا کَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا وَ إِذَا انْقَضَتْ أَیَّامُ حَیَاتِنَا، وَ تَصَرَّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا، وَ اسْتَحْضَرَتْنَا دَعْوَتُکَ الَّتِی لَا بُدَّ مِنْهَا وَ مِنْ إِجَابَتِهَا، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ خِتَامَ مَا تُحْصِی عَلَیْنَا کَتَبَةُ أَعْمَالِنَا تَوْبَةً مَقْبُولَةً لَا تُوقِفُنَا بَعْدَهَا عَلَى ذَنْبٍ اجْتَرَحْنَاهُ، وَ لَا مَعْصِیَةٍ اقْتَرَفْنَاهَا. وَ لَا تَکْشِفْ عَنَّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ، یَوْمَ تَبْلُو أَخْبَارَ عِبَادِکَ. إِنَّکَ رَحِیمٌ بِمَنْ دَعَاکَ، وَ مُسْتَجِیبٌ لِمَنْ نَادَاکَ.
دعاى آن حضرت است در طلب عاقبت خیر.
اى خداوندى که ذکر تو گویندگان ذکر را شرف و بزرگى است،اىخداوندى که شکر تو شکرگزاران را رستگارى و پیروزى است،اىخداوندى که فرمانبردارى از تو فرمانبرداران را سعادت رهایى است،درود بفرست بر محمد و خاندانش و دلهاى ما را از یاد هر چیز دیگر به یادخود و زبانهاى ما را از شکر هر کس دیگر به شکر خود و اعضاى ما را ازفرمانبردارى از هر کس دیگر به فرمانبردارى خود مشغول دار.
خداوندا،اگر ما را آسایشى مقدر فرمودهاى،چنان کن که به هنگامآسایش در امان مانیم:نه گناهى ما را گرفتار سازد و نه ملالتى به ما رسد،تا فرشتگانى که گناهان ما را مىنویسند،با صحیفه اعمال ما بىآنکه درآن گناهى نوشته شده باشد از نزد ما بازگردند و فرشتگانى که ثوابهاىما را مىنویسند،شادمان با صحیفهاى نوشته از اعمال نیک ما به نزد توآیند.
چون روزهاى زندگى ما سپرى شد و مدت عمر ما سر آمد و صلاىدعوت تو ما را فراخواندـهمان دعوتى که از آن گریزى و از اجابتآن گریزى نیستـبر محمد و خاندانش درود بفرست و سرانجامآنچه را که کاتبان اعمال ما براى ما رقم زدهاند توبهاى پذیرفته شدهقرار ده که زان پس ما را به کیفر گناهى که مرتکب شدهایم یا پادافرهمعصیتى که کردهایم باز ندارى.و در آن روز که بندگانت را مىآزمایى،پردهاى را که بر گناه ما کشیدهاى در برابر همگنان بر مگیر.تویى که برهر کس که تو را بخواند مهربانى و تویى که به هر کس که تو را ندا دهدپاسخ مىگویى.