ای آفتـــاب سرکشــان بــا کهکشــان آمیختــــــی

مانند شیــــــر و انگیـــن بــــــا بندگان آمیختــــی

یا چون شراب جان فزا هر جزو را دادی طرب

یـــا همچـــو باران کـــرم با خاکـــدان آمیختـــی

یـــا همچـــو عشق جـــان فدا در لاابالی مـاردی

با عقل پر حــرص شحیح خــرده دان آمیختــــی

ای آتش فـــروان روا در آب مسکن ســاختــــی

وی نرگس عالـــی نظر با ارغـــوان آمیختـــــی

چنــدان در آتش درشدی کتش در آتـــش درزدی

چنـــدان نشان جستی که تو با بی نشـان آمیختــی

ای سر الله الصمــد ای بازگشت نیــک و بـــــــد

پهلـــو تهی کــردی زخود بــــا پهلـــوان آمیختی

جان ها بجستندت بسی بویی نبرد از تو کســـــی

آیس شدنـــد و خسته دل خود ناگهـــــان آمیختـی

از جنس نبــود حیرتی بی جنس نبــــود الفتـــــی

تو این نه ای وآن نه ای بـــــا این و آن آمیختـــی

هــــردو جهان مهمان تو بنشسته گـــرد خوان تـو

صــد گونه نعمت ریختی بـــــا مهمـــــان آمیختی

آمیختی چندانک او خــود را نم دانــــد ز تــــــو

آری کجـــا دانــد چو تو با تن چـــو جان آمیختی

پیرا جوان کردی چو تو سر سبز این گلشن شدی

تیــرا به صیدی دررسی چــون بــا کمان آمیختی

ای دولت بخت همـــه دزدیده ای رخت همــــــه

چالاک رهـــزن آمدی بـــــــا کـــاروان آمختــی

چرخ و فلک ره میــرود تا تو رهش آمــوختــی

جـــان و جهان برهم می پرد تا باجهان آمیختــی

حیرانم اندر لطف تو کاین قهر چون سر میکشــد

گـــــردن چو قصابان مگــــر با گردران آمیختی

خوبان یوسف چهره را آموختــــی عاشق کشــی

و آن خار چون عقربت را بــا گلستان آمیختــــی

این را رها کن عارفا آن را نظر کن کز صفــــا

رستی ز اجزای زمیــن با آسمـــــان آمیخـتــــی

از بام گــردون آمدی ای آب آب زنــــــدگــــــی

از بـــام ما جولان زدی با نــاودان آمیختــــــــی

شب دزد کی یابد تو را چون نیستی اندر ســــرا

بر بام چابک میـــزنی بـــا پاسبــــــان آمیختـــی

اسرا این را مو به مو بی پرده حـــرفی بگـــــو

ای آنک حـــرف و لحن را اند بیــــان آمیختــی