نسخه قابل چاپ

رباعیات شیخ ابوسعید

دیروز که چشم تو بمن در نگریست		خلقی بهزار دیده بر من بگریست
هر روز هزار بار در عشق تو ام		میباید مرد و باز میباید زیست

**********************************

عاشق نتواند که دمی بی غم زیست		بی یار و دیار اگر بود خود غم نیست
خوش آنکه بیک کرشمه جان کرد نثار		هجران و وصال را ندانست که چیست

*************************************

گر مرده بوم بر آمده سالی بیست		چه پنداری که گورم از عشق تهیست
گر دست بخاک بر نهی کین جا کیست		آواز آید که حال معشوقم چیست

***********************************

می‌گفتم یار و می‌ندانستم کیست		می‌گفتم عشق و می‌ندانستم چیست
گر یار اینست چون توان بی او بود		ور عشق اینست چون توان بی او زیست

***************************************

ای دل همه خون شوی شکیبایی چیست		وی جان بدرآ اینهمه رعنایی چیست
ای دیده چه مردمیست شرمت بادا		نادیده به حال دوست بینایی چیست

*************************************

اندر همه دشت خاوران گر خاریست		آغشته به خون عاشق افگاریست
هر جا که پریرخی و گل‌رخساریست		ما را همه در خورست مشکل کاریست

*************************************

در بحر یقین که در تحقیق بسیست		گرداب درو چو دام و کشتی نفسیست
هر گوش صدف حلقه‌ی چشمیست پر آب		هر موج اشاره‌ای ز ابروی کسیست

*************************************

رنج مردم ز پیشی و از بیشیست		امن و راحت به ذلت و درویشیست
بگزین تنگ دستی از این عالم		گر با خرد و بدانشت هم خویشیست

************************************

ما عاشق و عهد جان ما مشتاقیست		ماییم به درد عشق تا جان باقیست
غم نقل و ندیم درد و مطرب ناله		می خون جگر مردم چشمم ساقیست

************************************

چون حاصل عمر تو فریبی و دمیست		زو داد مکن گرت به هر دم ستمیست
مغرور مشو بخود که اصل من و تو		گردی و شراری و نسیمی و نمیست