رباعیات عمر خیام

من بنده عاصیــــم رضـائـــی تـــو کجــاست

تاریک دلم نـــــور و صفائـــی تـو کجاسـت

برمن بهشت ار بــطا عـــت بخشــــــــــــی

این مـــزد بود لطف و عطــــای تو کجاسـت

نیکی و بـــدی کــه نهـــــــاد بشــــــراست

شادی و غمــــــی که در قضا و قدر است

با چــــرخ مکــن احواله کانـــدر ره عقــل

چـــرخ از تـــو هزار بار بیچـاره تراسـت

زنهـــار زجـــام مـــی مرا قوت کنیــــــد

وین چهـــره کهــربا چــــو یاقوت کنیــــد

چـــون مرده شوم ببــــاده شویـــد مـــــرا

وز چـــوب رزم تخـتـه تابـوت کنید مــرا

هــــر جاه که گلـــی و لاله زار بــودست

آن لاله زخـــــون شهر یــــار بــــودسـت

هــــر برگ بنفشه کــــز زمین میـــرویــد

خالیست کـــه بر روی نگـــاری بــودست

لب بــر لب کــوزه بــردم از غــــایـت آز

تازو طلبــم واسطــه عمــــــــــــــر دراز

لب بـــر لب مــن نهـــاده میگفت بـــــراز

می خـــور کــه بــدین جهان نمی آئی بـاز

تا زهــره و مــه در آسمــان گشت پـــدید

بهتــر زمی نــاب کسی هیچ نـــدیــــــــــد

مـــن در عجبــم ز می فروشان که ایشـان

به زآنچــه فروشنــد چــی خواهنـد خریـد

بــر خیز و بیا بتـــــا بـــــــرای دل مــــــــا

حـــل کـــن به جمـــال خویشتــن مشکل ما

یک کــــوزه شراب تا بهم نـــوش کنیــــــم

زان پیش کــــه کـــوزه ها کننـــد از گل ما

گـــر می نخـــوری طعنــه مــزن مستانــرا

بنیاد مکـــــن تو حیلــــه و دستــانـــــــــــرا

تو غـــره بدان مشو که می نخـــــــــــوری

صد لقمه خــــوری که می غلامست آنـــرا

هــر چند که رنگ و بـــوی زیباست مـــرا

چون لالـــه رخ و چو سرو بلاست مــــرا

معلـــوم نشد کـــه در طــرب خـــانه خاک

نقاش ازل بهـــر چه آراست مـــــــــــــــرا

کعبه وبت خانه یکیست

پیش مــــا ســوخته گــان مسجد و میخانه یکیست
                                      حــرم دیر یکـــی سبحــــه و پیمــانـــــــه یکیست

اینهمــــه جنـــگ و جدل حاصل کوته نظری است
                                    گـــر نظـــر پاک کنـــی کعبه و بتخــــانه یکیست

اینهمـــه قصــه زغــوغــا ی گـــر فتــاران است
                                     ورنـــه از روز ازل دام یــــکی دانــــــه یکیست

ره هـــرکس بفســـونـــی زده آن شـــوخ ارنــــه
                                    گـــریـــه نیمشب و خنـــــده مستـــا نـــه یکیست

گـــر زمـــن پر ســـی از آن لطف کـــه من میدانم
                                   آشنا بــردر این خــنه و بیگـــانــــــه یکیــــست

عشق آتش بـــود و خـــانه خــــرا بــــی د ارد
                                  پیش آتش دل شمــع و پـــر پــروانـــه یکیست

گـــر به سر حــد جنــونت ببـــــرد عشــق عمـاد
                                 بــی وفــائــی و وفـــا داری جــا نـــــانه یکیست

*******************ـ
عــماد خـــراســـانــی

میلاد با سعادت کربلائیان مبارک باد

اندک اندک جمع مستان می‌رسند
اندک اندک می پرستان می‌رسند
دلنوازان نازنازان در ره اند
گلعذاران از گلستان می‌رسند

سلام بر تو ای نزدیک ترین نام به خدا! سلام بر تو ای سفینه عشق! مدینه را شور حضور تو پر کرده است. شمیم لبخند پنجره ها! فضا را عطرآگین نموده و آسمان، خیره به نورافشانی مُنزل وحی، نام زیبای تو را زمزمه می کند و زمین چه سعادتمند، گهواره حضور تو پیدا شده است. ای رهبر عاشقان و دلدادگان، ای حسین (ع) ی یار با وفایت حضرت ابوالفضل العباس (ع) و فرزندان بزرگوارت میلادتان گرامی و پاینده باد