فرا رسیدن ماه رجب

فــــرا رسیـــــدن مـــاه پــر خـیـــر وبــرکت مــــاه ولایت ماه مــولای درویشـــان علی(ع) را به

محضر امام عصر( عج) و به همه سالکان راه حضـــرت  دوست تبــریک عــرض مینمــایم

سرخوش و مستم ز ولای علی

جان دو عالم به فدای علی

چنگ زن و دف کش و تنبوری ام

عاشق و دیوانه برای علی

ما همه مستان در حیدریم

کس نگزینیم به جای علی

ای همه ارواح جهان در جسد

شیر خدا حضرت جبل الاسد

غوث به قربان صدای توام

نفس محمد به فدای توام

به به از این صبح سعادت _اثر

گردش پیمانه شمس و قمر

ای رمه عشق چه هی هی شده ست

ناله تنبور و دف و نی شده ست

صف بزن ای عشق که یار آمده ست

دف بزن ای دل که نگار آمده ست

بلبله افتاده به بابل مگر

ولوله انداخته در دل مگر

راست نگه کن به بت برهمن

هلهله افتاده ز چین تا شکن

گل به لب بادیه باز آمده ست

شور به صحرای حجاز آمده ست

ای همه بحر تتنا کف بزن

زلف پریشان کن و بر دف بزن

بین چه بتی آمده الیاس_خم

در قدمش خضر مبارک قدم

بین چه شهی بر خی تمثال او

یونس و ادریس به دنبال او

شیرم و بر هر دو جهان قالبم

عبد علی بن ابی طالبم

ای به ولای تو تولای من

ای علی عالی اعلای من

یا علی آن کس که تو را بنده نیست

در حق الله شناسنده نیست

ای ز گل عشق تو دیر و کنشت

دست تو پروانه باغ بهشت

یا علی این سر به فدای شماست

بنده ز جمع فقرای شماست

مرده بودم زنده شدم

مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم دیـــده سیــر است مــــرا جـان دلیـر است مـــرا زهـــره شیــر است مــرا زهــره تـابنــــده شدم گفت که دیــوانـه نه​ای لایق این خـانـــه نــــــه​ای  رفتـم دیـوانه شدم سلسله بنـــدنــــــــده شدم گفت که سرمست نه​ای رو که از این دست نه​ای در هــوس بــال و پـــرش بی ​پــر و پرکنده شدم رفتم و سرمست شدم وز طرب آکنده شــــــدم گفت که تو کشته نه​ای در طــــرب آغشته نه​ای پیش رخ زنــــده کنش کشته و افکنــــــده شدم گفت که تــــو زیرککی مست خیــالی و شکــی گـــول شدم هـول شدم وز همه بـرکنـده شدم گفت که تو شمع شدی قبلـه ایــــن جمع شدی جمــع نیــــم شمع نیـــــم دود پـراکنــده شـدم گفت که شیخــی و سری پیش رو و راهبـــــری شیخ نیــــــم پیش نیـــم امر تو را بنــــده شدم گفت که با بـــــال و پــــری من پـر و بـالت ندهم گفت مــــــرا دولت نــــــو راه مـرو رنجـــه مشو زانک من از لطف و کـــرم سـوی تــو آینده شدم گفت مـــرا عشق کهن از بــــر مـا نقــــــل مکن گفتـــــم آری نکنم ساکن و بــاشنـــــده شــدم چشمــــه خورشید تــــویی سایه گه بیـــد منم چونک زدی بر سر من پست و گــــدازنـده شدم  تــابش جــان یافت دلم وا شد و بشکافت دلـــم اطلس نــو بافت دلــــم دشمن این ژنـــده شدم صــورت جــان وقت سحــر لاف همی​زد ز بطـــر بنـــده و خربنــده بــــدم شـــاه و خداونده شدم شکـــــــر کنـــد کاغـــذ تو از شکر بــی​حـــد تو  کآمــد او در بــر من بـــا وی مـــاننـــده شـــدم شکر کنــــد خــاک دژم از فلک و چــرخ به خــم کز نظـــر وگـــردش او نـــو ر پـــذیــرنـــده شدم شکــر کنــد چــــرخ فلک از ملک و ملک و ملک کــز کــرم و بخشش او روشن بخشنــــده شدم شکــر کند عــارف حـــــق کز همه بردیم سبق  بـر زبـر هفت طبــق اختـــر رخشنــــــده شدم زهـــره بـدم مــاه شدم چرخ دو صد تــاه شدم یـوسف بـــودم ز کنــــون یوسف زاینــــده شدم از تــوام ای شهــره قمـــر در من و در خود بنگر کز اثـــر خنــده تـــو گلشن خنــــدنــــــده شدم باش چو شطرنج روان خامش و خود جمله زبان کز رخ آن شــاه جهـــان فـــرخ و فـرخنده شدم

ســــاقی مستـــــــان

ســـاقی مستـــان


در جهان جان چو من یک عــاشق هشیـــار نیست
یک سر مــوی مـرا پیـــوند ننـــــگ و عـــــــار نیست
هیچ جامی در جهان چون جام من سرشـار نیست
خـــورده ام زان مـــی که انـدر خــانه خمــار نیست
دیــده ام یــاری که مثلش در همـه اقطــــار نیست

هـر که عــاشق پیشــه نبـود غیـر انســـانش بدان
نیست غیــر از عشق جـانــان معنی کــون و مکان
عـاشق و معشــوق با هـــم بیـن بهــــــر دور زمان
واقف دم بـــاش ای دل در میــــان جســم و جــان
وصــل و هجــری جــان من مـا بین ما و یـار نیست

آفتــاب عشـق از نقطــه ای ســـــــر بــــر کنـــــــد
گـرچـــه مغـــرب باشد آنجـــا مشــرق خــــاور کند
هـــر زمـــان با عشقبـــازان جلــــوه دیگـــــــــر کند
زآتــش عشقـــش وجـودت جملـــه خاکستـــر کند
او چــه دانــد کــز ره تحفیــق بـــر خــــوردار نیست

نــور حــق بینــی هــویـدا گر گشـایـی چشم جـان
در دل هـر ذره ای خــــورشیــد مـی بینــی عیـــان
دیــده ای خــواهــم که بشنــاسد خــداونـد جهان
کـو بصیــری تـا نشـان یـابـدز یــــــــار بــی نشـــان
چشــم دل بگشـاکه غیر از ذات حــق دیـار نیست

نیست در هـــر صــورتی ظاهــر بغیــر از ســـر یـار
جلـوه حـــق را نبینــد عــاشــق نقــش و نگــــــار
نیست شـو پیش جمــال یــار هستــــــی را گذار
تـا بچشـم جـــان و دل بینـــی جمــــال کــــردگار
چشم هــر نــا اهل و جـــاهل قابل دیـدار نیست

بوالحکـم بـو جهـل شد از جهــل بگــــذر از خودی
بگــذر از خــود تا کـه بینــی نــور پـــاک احمــــدی
منکـر احمــد کجــا نوشـد ز جـــام ســـــــــرمدی
نیک را بس فــــرقها بـــاشد بـــــــرادر از بـــــدی
بـولهـب واقـف ز سـر احمــــــد مختـــــــار نیست

نیست شـو تا کل عــــالــــــم را ببینـی یک عدد
احمــد و مـوسی و عیسی را بـود یک مستمــد
اختـلاف صـورت است این نیست جـز فـرد صمـد
میـم احمـد چون که فانی گشت می گردد احد
جـان من اسـم احـد را حـــــاجت تکـــرار نیست

بحــر معنــی یک بـود امـــواج صــــورت بیشمــار
مــی ز یک خـــم است لیکن نشـآه او صد هزار
هـر سـری باشد بنـوعی مست عشـق کردگار
هـر که را در دل نبـاشد نقـش مهــر و مهـر یـار
صبـح فــردا در مقــام یــــــــار او را بــــار نیست

هـر که عاشق نیست بـر گــو بـاده در سـاغر مکن
جـــان من گــر عـــاشقی تـــرک می احمــــر مکن
زاهـدءمنعــم ز عشـق و عـــــاشقـی دیگــــر مکن
بیـش از ایـن تلقینــم انـدر مسجــد و منبـــــر مکن
کار ما عشق است غیر از عشق ما را کار نیست

ســـاقی مستـان چـو خمـر عشق در پیمانه کرد
ای بسـا پیمــان شکن کــو خـویش را بیگـانه کرد
ترک چشـم نیــم مستش عــالمی افســانه کرد
عـاقلان را ســر به سـر از یک نظر دیـــوانـــه کرد
مست و مـدهـوشنـد یک تن آگه و بیــدار نیست

چــونکــه از روز ازل شد عشق یــارم ســرنوـشت
نی هراسم از جحیم است و نه شوقم از بهشت
غــافل آنکــو یــــــار را بهــر بهشت از کف بهشت
در حـــریم کعبـــــــه و دیـــر و کلیســــا و کنشت
مطلـب و مقصــود ما غیـــر از جمــال یـــار نیست


**********

شعر از : فـــانی اردبیلــی